προολκέας

ο, Ν

δίτροχο εξάρτημα που τοποθετείται μπροστά από το αλέτρι για να το συνδέει με τον ιστοβοέα και να ρυθμίζει το βάθος τού οργώματος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προολκή «έλξη προς τα εμπρός» + κατάλ. -έας (πρβλ. βαφ-έας)].